بشارات عهدین اثر ماندگار آیت‌الله‌العظمی دکتر محمد صادقی تهرانی برای نخستین بار در اول فروردین ماه ۱۳۳۶ منتشر شد. موضوع این کتاب، شرح و تفصیل بشاراتی از کتب آسمانی پیامبران گذشته درمورد پیامبر گرامی اسلام است.
ویژگی شاخص این اثر برجسته دوران معاصر، رعایت انصاف و اعتدال و هم‌چنین استناد به منابع معتبر با توجه به تسلط نویسنده به زبان‌های مختلف می‌باشد. نویسنده در این اثر، کتب آسمانی هم‌چون كتاب نِبُوئتْ هَيِّلِدْ (وحى كودك)، انجيل برنابا، كتاب اشعياء، كتاب حِجّى «حِكّى» نبى ،مزامير داوود زبور، كتاب حَبَقُّوق و كتاب سرود سليمان را مورد بررسی قرار داده و بشارات پیامبران پیشین در اثبات رسالت پیامبر بزرگوار اسلام را بیان نموده است.
فرهنگ كتب آسمانى كه بشارات از آنها نقل مى‌شود:
كتاب نِبُوئتْ هَيِّلِدْ (وحى كودك)
وحى كودک بشاراتى كامل و در عين حال مرموز از طلوع نيّر اعظم آسمان وحى، حضرت محمد‌بن عبداللّه| و قسمتى از علائم ولادت و بعثت و برخى از معجزات و جنگها و اندكى از كردار و رفتار آن حضرت و بعضى از علائم آخرالزمان و رجعت و اشاراتى به شخصيت حضرت حجة‌بن‌الحسن^ و مختصرى در مورد واقعۀ جانگداز عاشوراى حضرت حسين‌بن‌على^ و اشاره به زمان بنى‌عباس و ستمهاى آنان نسبت به دودمان پيمبر و برخى ديگر از پيشگويىهاست.
و در حقيقت توان گفت: كودک مزبور قاصدى است آسمانى و بشيرى است ملكوتى كه نبوت و كتاب وحي‌اش جز بشارت از ظهور نور محمدى نيست.
انجيل برنابا
برنابا (پسر وعظ) يكى از برازندهترين حواريين حضرت مسيح^ و مورد اعتماد و مخزن اسرار آن بزرگمرد آسمانى بوده است و انجيل وى يكى از بهترين اناجيلى است كه از عصر نبوت حضرت مسيح^ تا كنون از نظر تعليمات اخلاقى و معارف الهى و صحت و اِتقانِ مطالب و براهين در ميان اناجيل و بلكه عموم كتب آسمانى (به استثناى قرآن) بى‌مانند است.
كتاب اشعياء
اشعياء پيغمبر بر حسب آنچه مستر هاكس امريكايى در قاموس مقدس به ترتيب ذيل از كتاب‌المقدس استفاده كرده، به معنى «نجات خداوند» است. و با عِزيا و يُوثام و اِحاز و حِزقيا معاصر بوده و از انبياء كبار بنى‌اسرائيل است. وى در ايام سلطنت نامبردگان فوق نبوّت مىكرده (اشعياء، 2: 1 و 7: 1) و برخى از كتب تاريخيه از جمله حيات عزيا تصنيف اوست (دوم تواريخ ايام، 26: 22). وى با هوشيع و يوئيل و عاموص نبى نيز معاصر بوده است.
كتاب اشعياء شامل نبواتى است كه يک قسمت از آنها نبوات اعلى و اشارات دقيق از آمدن مسيح^ است و از اين رو او را نبّى انجيلى ملقب ساختهاند.
كتاب حِجّى «حِكّى» نبى
هاكس در قاموس مىنويسد: «حِجّى يعنى مسرور. يكى از انبياى بنى‌اسرائيل بوده و به سال 520 قبل از ميلاد نبوت مىكرده و بنا بر فرمودۀ او جلال بىنهايت در هيكل ثانى اين بود كه مسيح^ كه مرغوب همۀ طوايف است به آن‌جا داخل شود و محل اقدام خود را از جلال مملو سازد».
مزامير داوود، زبور
هاكس در «قس» مىنويسد: «مزامير داوود فعلاً در عبادت كليساى مسيحى معمول به و مناسب ذوق جميع طوائف مسيحى است و همين دليل بر صحت آنهاست كه الهامى و از جانب خداست». هاكس هر قسمتى از مزامير را به يكى از مؤلفان نسبت داده و تنها مزمور 73 را به داوود و مزمور 72 و 127 را به سليمان نسبت مىدهد. ولى مزمور 72 چه مربوط به داوود و چه سليمان باشد، الهامى بودنش در نزد علماى عهدين مسلم و همين مزمور است كه تمامى آياتش خبر از دو ظهور عظيم محمدى| و مهدوى مىدهد.
كتاب حَبَقُّوق
هاكس گويد: «حبقّوق (يعنى كسى‌كه به آغوش كشيد) كتاب نبوتش كه سِفْر 35 از اسفار عهد عتيق است، محتوى سه باب مىباشد كه تقريباً 600 سال قبل از مسيح^ نوشته».
كتاب سرود سليمان
هاكس گويد: «سرود سليمان از كتابهاى قانونيۀ الهاميه است».
نقد و نظر
هنوز هیچ نقد و نظری ثبت نشده است